Anti Krieg, ضد جنگ

صخره ای بود در دشتی بیکران

دیده بود آنجا هزاران مرگ گران

سینه سپر کرده همی کرد فغان

آری زمزمه ای بود ز بیداد زمان

بیداد از بیهود گی مرگ مردمان

فغان ازجنگ خونین در هر زمان

پس از هر جنگ خونین زمان

لاله ها رویید از خون افتادگان

غمگساران آمدند در آن مکان

لاله زاران گشت دریای فغان

وز فغان بشکافت صخره از میان

چشمه ای شد اشکریزان و روان

خشک شد اشک چشم بازماندگان

غم بماند تا عهد صاحب الزمان

Die Steine singen;

Das Lied vom Tod.

Tür an Tür

Der Krieg kommt.

Die Waffen donnern.

Der Mensch verstummt.

Das Blut wird vergossen

Die Augen feucht.

Das Elend lacht.

Der Schmerz überdauert

Die Ewigkeit.