Xmas, Weihnachten

Das Jahr 2008 spurtete langsam zu Ende und die Menschen erledigten unter den letzen Sonnenstrahlen die Weihnachtseinkäufe. Ein kleiner Junge folgte weinend seinen Eltern. Ununterbrochen rieselten die Tränen die Wangen herunter. Die Augen waren rot geschwollen und seine Stimme klang rau. Egal was er sagte, liefen die Eltern weiter. Die Eltern diskutierten hektisch über die noch bevor stehenden Einkäufe und nahmen keine Notiz von dem weinenden Sohn. Irgendwann blieb der Junge mit geschlossenen Augen stehen. Als er die Augen wieder öffnete, stand vor ihm ein Mann mit grau meliertem Bart und frage ihn; warum weinst du mein Junge? Dein Papa und deine Mama warten auf dich, willst du nicht schneller gehen? Der Junge wischte seine Tränen aus dem Gesicht und antwortete; sie ist nicht meine Mama. Der Junge ließ sich nicht beruhigen und weinte weiter. Der Mann antwortete; es ist das Fest der Liebe und ich bin ein Engel. Egal was du dir wünschst, ich werde dir deinen Wunsch erfüllen. Wenn du alle meine Wünsche erfüllen kannst, dann wünsche ich mir, dass es keine Liebe mehr auf der Welt gibt. Verbanne bitte die Liebe aus der Welt. Ich kenne die Liebe nicht, aber es muss etwas Schreckliches sein. Meine Mutter hat meinen Vater wegen der Liebe verlassen. Und wegen der Liebe hat sie keine Zeit mehr für mich. Meine Schwester weinte die ganze Nacht, weil ihr Freund sie aus Liebe zu einem anderen Mädchen verließ. Kannst du meinen Wunsch bitte erfüllen? Kannst du die Liebe für immer verschwinden lassen? -- Der Engel fasste sich an dem Bart und sagte; den Wunsch kann ich dir nicht erfüllen. Ohne Liebe stirbt das Leben auf der Erde. Es gäbe keine Sonne im Herzen und kein Morgen mehr. Alles wird hohl und klingt leer. Verstehst du das? Die Liebe ist etwas Gutes. Meine Mutter sagte immer; es können nur die Leute geliebt werden, die die Liebe auch empfangen können. Bin ich noch zu klein, um Liebe empfangen zu können? Oder bin ich ein schlechter Mensch, dass ich die Liebe meiner Mutter nicht empfangen kann? Bitte verbanne die Liebe aus der Welt. Von der anderen Seite der Strasse kam plötzlich eine Frau, nahm das Kind an der Hand und fragte; mit wem redest du überhaupt. Der Vater kam dazu und Fragte den Jungen; hast du schon deinen Brief an den Weihnachtsmann geschrieben? Der Junge sagte weinend; er war bei mir, aber er kann meinen Wunsch nicht erfüllen! Ii, ii, ich habe mir gewünscht, dass die Liebe aus der Welt verschwindet. Der Vater nahm das Kind in den Arm und übersäte seine Wangen mit Küssen. Der Vater hat nur ihm jetzt die Aufmerksamkeit verschenkt und ab dem Zeitpunkt saß er auf den Schultern des Vaters bis er eingeschlafen war. In der Nacht wachte der Junge auf. Der Engel konnte meinen Wunsch nicht erfüllen, aber mein Vater hat ja meinen Wunsch erfüllt. Demnächst muss ich wohl dem Papa sagen, was ich mir wünsche. Mein Papa hat die Liebe aus der Welt verbannt. Es tut nicht mehr weh, also die Liebe gibt es nicht mehr, dachte sich der Junge.

آخرین روزهای سال دوهزاروهشت بود ومردم در تکاپوی خرید کادوهای کریسمس. خیابان،با آخرین پرتو آفتاب زمستانی هنوز روشن بود که پسرکوچولو گریان دنبال پدر و مادرش قدم برمی داشت. قطره های اشک بر گونه هایش روان بود و چشمان قرمز اشک آلودش، باد کرده. هر چند وقت یکبار پدرش را صدا می زد. صداش دیگه بم و گرفته شده بود. پدر و مادر، پر تنش به خرید ادامه می دادند و فریادهای او را نمی شنیدند. پسرکوچولو ،از رفتن باز ایستاد و چشمانش را بست. بعد از مدت کوتاهی پلک های خود را باز کرد و پیرمردی با ریش سفید در برابرش دید. پیرمرد پرسید, پسرم چرا گریه می کنی؟ پدر ومادر در انتظار تو هستند. نمی خواهی کمی تندتر راه بری که گمشان نکنی؟ پسرکوچولو اشکش را پاک کرد و جواب داد, او مادر من نیست . بعد دوباره زد زیرگریه. پیرمرد گفت, جشن عشق در راه است, گریه نکن پسرم. من یک فرشته هستم. هر آرزویی که داشته باشی برآورده خواهم کرد. حالا بگو چی می خواهی؟ پسرکوچولو جواب داد: هرچی آرزوکنم ،می توانی برآورده کنی؟ پس من آرزو می کنم که دیگر عشقی تو دنیا نباشه! اگه می تونی عشقو از دنیا ببر! من نمی دونم که عشق چیه ،ولی احتمالاً چیز اسفباریست, چون مامان، بابا را به خاطر عشق ترک کرد و به خاطر عشق، حتی دیگه وقتی برای من نداره و پیشم نمیاید. خواهرمم تمام شب گریه میکنه, آخه شوهرش بخاطر عشق به یکی دیگه اونو ترک کرده... خواهش میکنم عشقو از دنیا ببر. عجب چیز اسفباریست این عشق

فرشته دستی بر موهای سفید خود کشید و جواب داد؛ این آرزوی تو را نمی توانم برآورده کنم. اگر عشق را از دنیا ببرم دیگر زندگی بی معنی خواهد شد و فرداها دیگر بی شوق خواهند بود. عشق نه تنها اسفبار نیست بلکه یکی از پایه های زندگیست.

پسرک گفت؛ مادرم همیشه می گفت, فقط به کسانی عشق می ورزند که شایسته عشق باشند. یعنی من هنوز کوچکم یا اینکه شایسته عشق ورزیدن نیستم؟

در همین حال خانمی از آنطرف خیابان با شتاب آمد و دست پسرک را گرفت و پرسید با کی داری حرف می زنی؟ بعد از مدت کوتاهی پدر هم از راه رسید. رو به پسرک کرد و از او پرسید؛ نامه ای که هر ساله برای سانتا کلاوس می نویسی پست کرده ای؟ پسرک جواب داد نه. او امروز پیش من بود ولی نتوانست آرزوی مرا برآورده کند! من آرزو کردم که دیگر عشقی بر روی زمین وجود نداشته باشد. پدر با شنیدن آرزوی پسر او را در آغوش و غرق بوسه کرد. از آن به بعد پدر او را بروی شانه های خود گذاشت و به تمام صحبتهای او گوش کرد تا پسرک بر روی شانه های او بخواب رفت. نیمه شب پسرک از خواب بیدار شد و به خود گفت؛ از این به بعد تمام آرزوهایم را به پدر خواهم گفت, زیرا فرشته نتوانست آرزویم را برآورده کند ولی پدر توانست. پسرک بر این خیال بود که پدر عشق را از دنیا برده و عشقی دیگر در دنیا وجود ندارد, چون دیگر ملالی را احساس نمی کرد.