Dienstag, 1. April 2008

König, Helden, شاه

این شعر را تقدیم میکنم به برادر عزیز و ارجمند، سعید و تمام انسانهای نازنینی که جان خود را در زندان مخوف اوین برای ما انسانها و پیروزی حق بر باطل فدا کردنده اند. باشد که زمانی از خودگذشتگی این دلاوران، میوه پرباری برای همه در پیش داشته باشد. از دوستان گرامی که بهر دو زبان مسلط هستند، تمنا دارم به هر دو زبان کمنت بنویسند، چون ترجمه نیست، شعرفارسی محصول سالها قبل میباشد. رطوبت پایان نوشته، اشک من نیست، این قلم است که میچکد و میگرید
*
ساقی جفا مکن تو یارم خطا ندارد--- دیگر چه خواهی از عمر دنیا وفا ندارد
فرمان شاه آمد در کشو دلیران--- دنیای عام خواهیم اندیشه جا ندارد
اندیشه پرخطر شد عشقها بی ثمر شد--- زندان پراز دلیران دژخیم خدا ندارد
جویم همه عزیزان در معبد اوینی--- فریاد که مفرد هستم دستم صدا ندارد
گفتند با که هستی خواهان عشق بازی--- گفتند با تو نیستیم فکرت حیا ندارد
وز ضرب و شتم آنان دنیا بجوش آمد--- فریاد مردمان شد استبداد دیگر جا ندارد
کشتند آن عزیزان وز مهد آن رفیقان--- اشکم بجوش آمد دستم صدا ندارد
سوز جگر بپا شد دردها رها شد----- گفت نورس من عمرم صفا ندارد
آنان بهم رسیدند هیهات که من ندیدم-- نور تجلی وصالم هورمزدم خطا ندارد
رفتند آن سعیدان در راه دادخواهی----- آنان فسانه گشتند ماهر جفا ندارد
دردی به سینه ام زد چیزی دگرنگویم--- درمان دگر نجویم دردم دوا ندارد
-
مثل این شکوفه های زیبای درخت بادام پرپر شدند

Das Gedicht widme ich meinen Bruder und all den Menschen, die ihr Leben für die Freiheit und das Recht im Schahs-Evin-Gefängnis zurückgelassen haben, um uns ein besseres Leben zu ermöglichen. Wenn es am Ende des Schreibens feucht und nass ist, sind es nicht meine Tränen. Es ist meine Feder, sie tröpfelt, sie weint!

Der Himmel ward Abendrot,

In stiller Nacht lag Heldenmut.

-

Ein gefährliches Gut ward das Gedankengut,

In den Gesichtern war nur diese Wut.

-

Der König hatte Dunkles im Sinn,

Soldaten schossen mit Kugeln aus Zinn.

-

Aus den Adern floss das Blut,

Der Himmel sah Menschen im Blut.

-

Helden eingesperrt im Kerker,

Warteten auf ihren Henker.

-

Der König war ein Finsternisfürst

Die Henker stillten seine Blutrunst.

-

Es gab kein Haus ohne einen Toten,

Die Soldaten waren selbst betroffen.

-

Der Held war Prinz Löwenherz,

Er war doch einst mein Bruderherz.

-

Bruderherz kämpfte wie ‘n Löwe,

Für die Freiheit und die lieben Leute.

-

Der Henker hatte keine Gnade

Am Ende blieb nur seine Fassade(Laibe).

-

Tod dem Schah, weiche du Satanskönig,

Weiche, rief das Volk laut und zornig.

-

Der Schah war bis dato froh,

Aber, das Land brannte lichterloh.

-

Der Schein des Feuers rief ihn zu,

Dein Herz gehört mir immerzu.

-

Der Schah wurde zum Vagabund,

Er starb wie ‘n kranker Hund.

Keine Kommentare: